Op weg naar Shanghai
Door: Leon
Blijf op de hoogte en volg Leon
02 April 2014 | China, Sjanghai
Nounou, sjongejongen, het was me het dagje wel zeg. Ik ben goed en wel aan gekomen in Shanghai, China, maar vraag niet hoe… Ga er maar goed voor zitten, ik ga helemaal los:
Het begon allemaal thuis in Blokker. Mijn vlucht zou om 10.20 de lucht in gaan, als ik om 8.30 op Schiphol zou zijn, zou dat meer dan vroeg genoeg zijn. Ik vloog met British Airways en was al ingecheckt, ik hoefde in feite alleen maar even mijn bagage af te geven en langs de douane te komen. Schiphol kennende duurt dat niet zo lang. Ik had de trein van 7.32 gepland met uitloop naar de trein van 8.02. (ik ken mezelf een beetje, ik was dus al een beetje uitgegaan van de laatste optie). Uit eindelijk wel de oorspronkelijk trein gehaald, maar dat kwam allerminst door mijzelf. Door de goede steun en hulp van de rest van de familie kwam ik nog op tijd. Ik moest echt het huis uit getrokken worden. Enerzijds omdat ik nog lang niet klaar was om te gaan. (Slechte voorbereiding en planning…) Anderzijds omdat, en dat is misschien wat moeilijk te omschrijven, ik een heel naar gevoel van binnen had om weg te gaan. Alsof ik al heimwee had nog voor ik was vertrokken. Heel bijzonder! Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Ik heb ook nog nooit last gehad van heimwee zelf o.i.d.. Maar goed, wij met z’n vieren in de trein en als alles goed zou gaan, zouden we mooi op tijd op de luchthaven zijn. NS blijft echter wel NS. Met hun weet je het nooit, dus niet te vroeg juichen…
De rit ging prima. Geen vuiltje aan de lucht. Dus wij waren keurig volgens plan om half 9 op Schiphol, toen nog niet wetende dat NS in dit geval het fijnste stukje van de reis zou zijn. Als je zoiets hoort, moet je je afvragen wat er nog komen gaat. Wel, het eerste dat je doet als je aankomt is kijken waar je heen moet. Wij dus naar die schermen met vertrekkende vluchten om te kijken waar we de bagage af moeten geven. Ik hoef je natuurlijk niet uit te leggen dat daar heel veel vluchten op staan. Laat nou uitgerekend net die van mijn vertraging hebben… Gelukkig maar een kwartiertje, dus dat is te overzien! De man bij de bagagedrop stelde me ook al gerust dat dat nog kan bijtrekken en heel misschien zelfs zoveel dat we eerdere dan schema vertrekken. Zo, bagage kwijt, duurde inderdaad zoals verwacht maar 5 minuten, en dan? Wat ga je dan al die tijd doen? We besloten om nog even wat met z’n vieren te gaan drinken. Daarna, het was inmiddels al half 10, werd het toch tijd om naar de andere kant van de douane te gaan. Maar niet voordat we goed en innig afscheid hadden genomen natuurlijk. Ik moet eerlijk zeggen, het deed me meer dan ik had verwacht! De douanecheck goed doorstaan om vervolgens rustig richting de gate te lopen, waar ik om 10 uur uiterlijk werd verwacht. Nog even een TopGear gekocht voor onderweg en toen weer door. Man, wat een eind was die gate weg! Ook al weet ik dat je uiterste tijden in de luchtvaart met een korreltje zout moet nemen, begon ik toch wat harder en later nog wat harder te lopen. Wat wel leuk was, was dat ik moest zijn in een deel van Schiphol waar ikzelf nog nooit was geweest. Zag er leuk uit met een Holland hoek! Om 5 a 10 over 10 kwam ik aan bij de gate en wat denk je, nog helemaal vol met mensen! En het vliegtuig? Die was er nog niet eens! Op het moment dat hij hoorde te vertrekken (10.20 dus) kwam hij pas aan. Op het scherm bij de gate dat de vertraging toen al werd geschat op een uur. Toen we eindelijk het vliegtuig in mochten, waren we er nog niet. De piloot riep wat om dat het slecht weer was in Londen, waar ik een overstap heb, en dat hij daarom even moest wachten tot hij groenlicht krijgt van de verkeersleiding. Om 12.03 was het eindelijk zo ver en vertrokken we richting Londen.
Het vliegtuig was trouwens lang niet vol. Ik denk nog niet eens voor de helft gevuld, dus ik had ruimte genoeg! De vlucht zelf was prima en verliep zonder problemen. We kwamen om keurig om 12.09 (13.09 Nederlandse tijd) aan. Punt was alleen dat mijn aansluiting om 11.50 stond gepland. “Ga maar gewoon naar de gate en kijk even of ie er nog staat, bijna alle vluchten hebben nu vertragingen.” Was het advies van een steward aan boord. Eenmaal in de terminal besloot ik toch om het even op te laten zoeken. Wat bleek, op het moment dat wij de grond raakten, ging mijn aansluiting de lucht in. Gemist. Nu moest ik mijn ticket laten omboeken. Op zich niet zo heel erg, alleen omdat ik niet de enige was, mocht ik achter in de rij aansluiten. Een hele lange rij! Om 12.29 sloot ik achter in de “rebookrij” aan en was het grote wachten begonnen. Eén troost, ik was al gauw niet meer de achterste. Hij werd sneller langer, dan dat de rij kromp. Zo wat duurde dat lang. Om 13.36 kwam er iemand vertellen dan mensen met een Amerikaans, Canadees en Europees paspoort de rij uit mochten en dan door de douane, via de aankomsthal naar een andere balie mochten gaan. Ik deed dat maar want in een uur tijd was ik al met al misschien 50 meter opgeschoten en er stond me zeker nog zo’n rij en waarschijnlijk nog wel meer voor me te wachten. Bovendien kon ik dan weer een stukje bewegen en zag je nog eens wat andere stukjes van Heathrow. Toen ik de douane door was en had gevonden waar ik verder in de rij mocht staan, leek het een kortere rij te zijn waar ik in was beland. Maar ook deze kwam voor geen meter vooruit. Uiteindelijk had ik om 16.03 (na 2,5 + 1 = 3,5 uur wachten) de voorkant bereikt. Ik kwam aan bij een balie waar een iet wat geïrriteerd overkomende vrouw zat die meer oog had voor het beeldscherm dan voor mij. Ik weet niet wat ze allemaal deed, maar ze beef maar typen. Aan een stuk door. Ze had een non-stop vlucht voor me met China Eastern die zou vertrekken om 21.20. 5 uur vanaf nu dus. Maarja, het was de eerste mogelijkheid en anders zou het de volgende dag worden. Dus ik nam hem maar, maar ik wilde wel dat ze wat te eten zou regelen. Ik kreeg een waardebon, van maar liefst 10 GBP! Whoohoo! Die heb ik heerlijk verzilverd bij een Libanees restaurant. Het gerecht dat ik had besteld was even wennen maar op zich prima. Met een potje thee kwam ik precies op 10 pond, zowaar! (Toetje kon er dus niet meer vanaf van de waardebon en heb ik daarom dus ook maar niet genomen). De laatste tijd heb ik doorgebracht in het uitzichtpunt waar ik puur toevallig achter kwam dat het er was. Dat was gaaf!
Ik kon het vliegtuig in, die overigens een stuk drukker was dan de eerste vlucht. Bij het inchecken eerder op de avond vertelde ze me al dat er ook geen raamplek meer vrij was. Dus zat ik bij gebrek aan beter aan het gangpad. Ik heb de afgelopen tijd enige vliegervaring bij verschillende maatschappijen opgebouwd en ChinaEastern heeft niet mijn voorkeur ben ik nu achter. Een korte opsomming waar ik tegenaan liep: Het geluid van de koptelefoon is slecht, het multimedia systeem heeft een zeer beperkte keuze, de stewardessen hebben veel moeite om mij te snappen, de tafeltjes zijn scheef want het dienbladje schuift er steeds af, ik miste een menukaartje, en zo kan ik no wel even doorgaan. Op zichzelf staande kleine dingen, maar al met al een flinke lijst. Ik was super moe dus na het geserveerde eten ben ik meteen in slaap gevallen. Nouja, slaap. In een vliegtuig is het maar hele lichte slaap. Dat merkte ik deze vlucht ook weer aan de lijven. De vrouw die naast me zat vroeg midden in de nacht (1.44 Londen tijd) of ze er even langs mocht om naar de WC te gaan. Tot zover mijn nachtrust. Misschien aan de andere kant ook wel goed aangezien het op dat moment 8 uur in de ochtend was in Shanghai. Kon ik meteen in het ritme komen. De rest van de vlucht is goed verlopen.
Om 15.57 (9.57 Nederlandse tijd) stapte ik uit het vliegtuig, dat was zelfs iets eerder dan in de planning stond. Door de immigratie, zowaar geen enkel probleem ook niet met mijn visum o.i.d.. Alleen maar goed dacht ik. Op naar de bagageband. Ik heb alle koffers minstens 4 keer voorbij zien komen, maar mijne zat er echt niet tussen. Het zal ook niet… Dus ging ik maar naar de “bagageproblemen desk”. Daar stond ik niet alleen. Ik had het idee dat iedereen die zn vlucht heeft laten omboeken door BA hier verzameld was. Formuliertje ingevuld en het nummer van een van mijn Chinese vriendjes, die ik op de vorige trip heb leren kennen, achter gelaten. Als het zou aankomen, zouden we gebeld worden. We wachten het af… Ik loop de grote aankomsthal in op zoek naar de metro. Blijkbaar stond ik iets te lang rond te kijken, want ik werd geroepen door de informatiedesk. Zij wisten me te vertellen dat de metro een verdieping omhoog was en of ik nog een simkaart nodig had. Ik zei ja, dan had ik er meteen eentje. Er werd van alles geprobeerd, maar de simkaart kregen ze niet aan het werk. Volgens de telefoon omdat er een blokkade op de Sim zat, volgens de mensen achter de desk omdat ik een simlock telefoon heb. Maar dan moet ik even naar de markt gaan en dan kunnen ze het er zo afhalen voor een paar euro. Daar had ik niet zo’n zin in, ik probeer eerst wel even een andere kaart en dan zien we wel of die wordt gepakt. Ik loop door naar de metro. Die door de goeie bewegwijzering prima te vinden was. Het was 17.32 toen ik in de metro zat, anderhalf uur op het vliegveld, viel me niet tegen! Bovendien het record van mijn reis! Na even te hebben gezocht, heb ik mijn hotel gevonden. De receptie kon niet zo goed Engels, maar zonder problemen is het gelukt. Prima hotel voor deze paar nachten, maar langer moet je er niet zijn. Je hebt alles dat je nodig hebt, maar daar is de minimale ruimte voor gebruikt. Erg klein dus allemaal. Vind ik allemaal niet zo erg, ik ben er tenminste. Nu ga ik slapen, ik ben kapot!
Het begon allemaal thuis in Blokker. Mijn vlucht zou om 10.20 de lucht in gaan, als ik om 8.30 op Schiphol zou zijn, zou dat meer dan vroeg genoeg zijn. Ik vloog met British Airways en was al ingecheckt, ik hoefde in feite alleen maar even mijn bagage af te geven en langs de douane te komen. Schiphol kennende duurt dat niet zo lang. Ik had de trein van 7.32 gepland met uitloop naar de trein van 8.02. (ik ken mezelf een beetje, ik was dus al een beetje uitgegaan van de laatste optie). Uit eindelijk wel de oorspronkelijk trein gehaald, maar dat kwam allerminst door mijzelf. Door de goede steun en hulp van de rest van de familie kwam ik nog op tijd. Ik moest echt het huis uit getrokken worden. Enerzijds omdat ik nog lang niet klaar was om te gaan. (Slechte voorbereiding en planning…) Anderzijds omdat, en dat is misschien wat moeilijk te omschrijven, ik een heel naar gevoel van binnen had om weg te gaan. Alsof ik al heimwee had nog voor ik was vertrokken. Heel bijzonder! Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Ik heb ook nog nooit last gehad van heimwee zelf o.i.d.. Maar goed, wij met z’n vieren in de trein en als alles goed zou gaan, zouden we mooi op tijd op de luchthaven zijn. NS blijft echter wel NS. Met hun weet je het nooit, dus niet te vroeg juichen…
De rit ging prima. Geen vuiltje aan de lucht. Dus wij waren keurig volgens plan om half 9 op Schiphol, toen nog niet wetende dat NS in dit geval het fijnste stukje van de reis zou zijn. Als je zoiets hoort, moet je je afvragen wat er nog komen gaat. Wel, het eerste dat je doet als je aankomt is kijken waar je heen moet. Wij dus naar die schermen met vertrekkende vluchten om te kijken waar we de bagage af moeten geven. Ik hoef je natuurlijk niet uit te leggen dat daar heel veel vluchten op staan. Laat nou uitgerekend net die van mijn vertraging hebben… Gelukkig maar een kwartiertje, dus dat is te overzien! De man bij de bagagedrop stelde me ook al gerust dat dat nog kan bijtrekken en heel misschien zelfs zoveel dat we eerdere dan schema vertrekken. Zo, bagage kwijt, duurde inderdaad zoals verwacht maar 5 minuten, en dan? Wat ga je dan al die tijd doen? We besloten om nog even wat met z’n vieren te gaan drinken. Daarna, het was inmiddels al half 10, werd het toch tijd om naar de andere kant van de douane te gaan. Maar niet voordat we goed en innig afscheid hadden genomen natuurlijk. Ik moet eerlijk zeggen, het deed me meer dan ik had verwacht! De douanecheck goed doorstaan om vervolgens rustig richting de gate te lopen, waar ik om 10 uur uiterlijk werd verwacht. Nog even een TopGear gekocht voor onderweg en toen weer door. Man, wat een eind was die gate weg! Ook al weet ik dat je uiterste tijden in de luchtvaart met een korreltje zout moet nemen, begon ik toch wat harder en later nog wat harder te lopen. Wat wel leuk was, was dat ik moest zijn in een deel van Schiphol waar ikzelf nog nooit was geweest. Zag er leuk uit met een Holland hoek! Om 5 a 10 over 10 kwam ik aan bij de gate en wat denk je, nog helemaal vol met mensen! En het vliegtuig? Die was er nog niet eens! Op het moment dat hij hoorde te vertrekken (10.20 dus) kwam hij pas aan. Op het scherm bij de gate dat de vertraging toen al werd geschat op een uur. Toen we eindelijk het vliegtuig in mochten, waren we er nog niet. De piloot riep wat om dat het slecht weer was in Londen, waar ik een overstap heb, en dat hij daarom even moest wachten tot hij groenlicht krijgt van de verkeersleiding. Om 12.03 was het eindelijk zo ver en vertrokken we richting Londen.
Het vliegtuig was trouwens lang niet vol. Ik denk nog niet eens voor de helft gevuld, dus ik had ruimte genoeg! De vlucht zelf was prima en verliep zonder problemen. We kwamen om keurig om 12.09 (13.09 Nederlandse tijd) aan. Punt was alleen dat mijn aansluiting om 11.50 stond gepland. “Ga maar gewoon naar de gate en kijk even of ie er nog staat, bijna alle vluchten hebben nu vertragingen.” Was het advies van een steward aan boord. Eenmaal in de terminal besloot ik toch om het even op te laten zoeken. Wat bleek, op het moment dat wij de grond raakten, ging mijn aansluiting de lucht in. Gemist. Nu moest ik mijn ticket laten omboeken. Op zich niet zo heel erg, alleen omdat ik niet de enige was, mocht ik achter in de rij aansluiten. Een hele lange rij! Om 12.29 sloot ik achter in de “rebookrij” aan en was het grote wachten begonnen. Eén troost, ik was al gauw niet meer de achterste. Hij werd sneller langer, dan dat de rij kromp. Zo wat duurde dat lang. Om 13.36 kwam er iemand vertellen dan mensen met een Amerikaans, Canadees en Europees paspoort de rij uit mochten en dan door de douane, via de aankomsthal naar een andere balie mochten gaan. Ik deed dat maar want in een uur tijd was ik al met al misschien 50 meter opgeschoten en er stond me zeker nog zo’n rij en waarschijnlijk nog wel meer voor me te wachten. Bovendien kon ik dan weer een stukje bewegen en zag je nog eens wat andere stukjes van Heathrow. Toen ik de douane door was en had gevonden waar ik verder in de rij mocht staan, leek het een kortere rij te zijn waar ik in was beland. Maar ook deze kwam voor geen meter vooruit. Uiteindelijk had ik om 16.03 (na 2,5 + 1 = 3,5 uur wachten) de voorkant bereikt. Ik kwam aan bij een balie waar een iet wat geïrriteerd overkomende vrouw zat die meer oog had voor het beeldscherm dan voor mij. Ik weet niet wat ze allemaal deed, maar ze beef maar typen. Aan een stuk door. Ze had een non-stop vlucht voor me met China Eastern die zou vertrekken om 21.20. 5 uur vanaf nu dus. Maarja, het was de eerste mogelijkheid en anders zou het de volgende dag worden. Dus ik nam hem maar, maar ik wilde wel dat ze wat te eten zou regelen. Ik kreeg een waardebon, van maar liefst 10 GBP! Whoohoo! Die heb ik heerlijk verzilverd bij een Libanees restaurant. Het gerecht dat ik had besteld was even wennen maar op zich prima. Met een potje thee kwam ik precies op 10 pond, zowaar! (Toetje kon er dus niet meer vanaf van de waardebon en heb ik daarom dus ook maar niet genomen). De laatste tijd heb ik doorgebracht in het uitzichtpunt waar ik puur toevallig achter kwam dat het er was. Dat was gaaf!
Ik kon het vliegtuig in, die overigens een stuk drukker was dan de eerste vlucht. Bij het inchecken eerder op de avond vertelde ze me al dat er ook geen raamplek meer vrij was. Dus zat ik bij gebrek aan beter aan het gangpad. Ik heb de afgelopen tijd enige vliegervaring bij verschillende maatschappijen opgebouwd en ChinaEastern heeft niet mijn voorkeur ben ik nu achter. Een korte opsomming waar ik tegenaan liep: Het geluid van de koptelefoon is slecht, het multimedia systeem heeft een zeer beperkte keuze, de stewardessen hebben veel moeite om mij te snappen, de tafeltjes zijn scheef want het dienbladje schuift er steeds af, ik miste een menukaartje, en zo kan ik no wel even doorgaan. Op zichzelf staande kleine dingen, maar al met al een flinke lijst. Ik was super moe dus na het geserveerde eten ben ik meteen in slaap gevallen. Nouja, slaap. In een vliegtuig is het maar hele lichte slaap. Dat merkte ik deze vlucht ook weer aan de lijven. De vrouw die naast me zat vroeg midden in de nacht (1.44 Londen tijd) of ze er even langs mocht om naar de WC te gaan. Tot zover mijn nachtrust. Misschien aan de andere kant ook wel goed aangezien het op dat moment 8 uur in de ochtend was in Shanghai. Kon ik meteen in het ritme komen. De rest van de vlucht is goed verlopen.
Om 15.57 (9.57 Nederlandse tijd) stapte ik uit het vliegtuig, dat was zelfs iets eerder dan in de planning stond. Door de immigratie, zowaar geen enkel probleem ook niet met mijn visum o.i.d.. Alleen maar goed dacht ik. Op naar de bagageband. Ik heb alle koffers minstens 4 keer voorbij zien komen, maar mijne zat er echt niet tussen. Het zal ook niet… Dus ging ik maar naar de “bagageproblemen desk”. Daar stond ik niet alleen. Ik had het idee dat iedereen die zn vlucht heeft laten omboeken door BA hier verzameld was. Formuliertje ingevuld en het nummer van een van mijn Chinese vriendjes, die ik op de vorige trip heb leren kennen, achter gelaten. Als het zou aankomen, zouden we gebeld worden. We wachten het af… Ik loop de grote aankomsthal in op zoek naar de metro. Blijkbaar stond ik iets te lang rond te kijken, want ik werd geroepen door de informatiedesk. Zij wisten me te vertellen dat de metro een verdieping omhoog was en of ik nog een simkaart nodig had. Ik zei ja, dan had ik er meteen eentje. Er werd van alles geprobeerd, maar de simkaart kregen ze niet aan het werk. Volgens de telefoon omdat er een blokkade op de Sim zat, volgens de mensen achter de desk omdat ik een simlock telefoon heb. Maar dan moet ik even naar de markt gaan en dan kunnen ze het er zo afhalen voor een paar euro. Daar had ik niet zo’n zin in, ik probeer eerst wel even een andere kaart en dan zien we wel of die wordt gepakt. Ik loop door naar de metro. Die door de goeie bewegwijzering prima te vinden was. Het was 17.32 toen ik in de metro zat, anderhalf uur op het vliegveld, viel me niet tegen! Bovendien het record van mijn reis! Na even te hebben gezocht, heb ik mijn hotel gevonden. De receptie kon niet zo goed Engels, maar zonder problemen is het gelukt. Prima hotel voor deze paar nachten, maar langer moet je er niet zijn. Je hebt alles dat je nodig hebt, maar daar is de minimale ruimte voor gebruikt. Erg klein dus allemaal. Vind ik allemaal niet zo erg, ik ben er tenminste. Nu ga ik slapen, ik ben kapot!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
