Eerste stagedag
Door: Leon
Blijf op de hoogte en volg Leon
07 April 2014 | China, Sjanghai
Het is eindelijk zover. Maandag 7 april, mijn stage gaat beginnen. Ik ben ruim op tijd wakker. Mijn eerste dag wil ik niet meteen te laat komen natuurlijk. Het kantoor zit op loopafstand van het huisje, lekker! Ik heb het al een keer uitgeprobeerd en je loopt het in 10 minuten. Ik moet om 9 uur beginnen, dus om kwart voor 9 ga ik de deur uit. Op de 13e verdieping stap ik de lift uit en bel aan bij 13c. …niks. Ik bel nog een keer. …nog steeds niks. Ik had een welkomswoordje toegestuurd gekregen en ik weet dat onderaan een telefoonnummer stond. Ik zoek het mailtje op en draai het nummer. …weer niks! Het is inmiddels al 9:21, dus ik vind het mooi geweest en ga naar de Costa Coffee in de buurt waarvan ik weet dat ik daar op internet kan. Ik bestel de grootste cappuccino (om nog even goed wakker te worden), pak mijn laptop erbij en mail mijn contactpersoon van het bedrijf, die tevens mijn supervisor is, dat er niemand is en ik dus maar weg ben gegaan.
Daarna zoek ik uit waarom ik geen geld kan pinnen. Op de website van de ING kwam ik erachter dat ik niet (goed) de Europadekking had omgezet in Werelddekking, terwijl ik er toch van overtuigd was dat ik dit had gedaan… Snel omgezet, dat probleem is dus opgelost. Het duurt echter wel even voordat de verandering is doorgevoerd. (“Maar Leon, hoe kon je die eerste paar dagen dan doorkomen?” Zou de oplettende lezer dan vragen. Nou, ik had nog een flink bedrag over van de vorige keer.) Tussendoor belt de huisbaas nog even. Ze begint de druk op te voeren dat ze geld wil zien. Ik leg nog maar eens uit dat ik geen geld op kan nemen, maar dat ik nu wel weet waar dat door komt. Of ze me niet even wat tijd kan gunnen. Echt onderhandelen zit er niet echt in, ik moet maar wat regelen. Bij vrienden, bij mijn baas (ik heb nog geen dag gewerkt…), dat maakt haar allemaal niet zoveel uit, als ik maar wat kon betalen. Het vertrouwen en de gunfactor zijn zoals je merkt niet erg hoog. We spreken voor vanavond af dat ik dan in ieder geval de gehele borg betaal en anders kan ik mijn sleutel inleveren. Pfff fuck me! Ik kan niet eens pinnen, het wordt er zo niet makkelijker op! Gelukkig heb ik van de vorige keren in China nog een redelijk groot netwerk. Ik vraag niet graag om geld, zeker niet zoveel en ook liever niet van mijn Chinese vrienden, maar nu kon het even niet anders en met schaamrood op de kaken probeer ik het voorzichtig te vragen. “Ja tuurlijk Leon, geen enkel probleem. Hoeveel heb je nodig?” Was het antwoord. “Ohh Rose (veel Chinezen hebben een Engelse naam) je bent een schat! Geef maar zoveel je kunt missen het hele bedrag is nogal groot…” Zei ik terug. Ten slotte zei Rose: “Wel nee joh, maakt helemaal niet uit. Sterker nog, je hebt geluk. Ik heb nog precies dat bedrag op mijn rekening staan.” Wauw! Wat geweldig. Ik kan even niet beschrijven hoe blij ik was toen ik dat hoorde! Ik ben gered, ik kan in mijn paleisje blijven zitten.
Ineens… – voor de duidelijkheid, ik zit nog steeds in de Costa Coffee – krijg ik een mail terug van mijn supervisor (ze heet Isabelle trouwens). Ze zegt dat het vandaag een nationale feestdag is en dat er daarom een vrije dag is op kantoor. Ze waren vergeten mij in te lichten… Morgen werken ze wel gewoon weer. Voor zover ikzelf nog geen vrije dag had genomen, is het nu officieel. Morgen is dus mijn officiële eerste werkdag. Ik ga langs bij Rose en krijg een behoorlijk pak met briefjes, aangezien in China 100 yuan (+/- 12 euro) het grootste briefgeld is. Daarna ga ik even langs een stukje Blauw-Geel Nederland, want ik heb wat beddengoed nodig. De afgelopen nacht was het bed namelijk helemaal kaal. Nadat ik een ijsje heb gegeten van slechts 1 yuan (zo’n 12 cent!!), loop ik de Ikea uit met 2 volle tassen. Hmm…
’s avonds komt de huisbaas op visite. Ik heb al het geld en vol trots laat ik het haar zien. Ze kijkt me aan en zegt: “Is dit alles? Weet je zeker dat dit genoeg is?” Ik zeg “Ja de hele borg waar je om hebt gevraagd.” Ze kijkt me nog eens aan “Nee… Dat is niet genoeg! Ik wil het hele bedrag!” (ter informatie, dat is 3 maanden huur en een maand borg en ja, dat is een flink bedrag. Laat ik het zo zeggen, je kan er lekker van op vakantie naar een mooi en warm landje). “Hoe gaan we dit oplossen?” “Gun me gewoon even wat tijd, het komt echt wel!” Ook nu weer, dat zat er echt niet in. Ze had het kosten wat het kost voor de 10e nodig (binnen 3 dagen dus). Op een gegeven moment kwam ze met een idee: Ik betaal nu iets van 3000 (€360) “booking money” – ze legde het uit van als je een optie op een huis neemt en je besluit het toch niet te doen om wat voor reden dan ook, dan is het geld voor de makelaar/huisbaas. Maar anderzijds, als de tegenpartij een beter aanbod krijgt en die besluit er vanaf te zien, dan betalen ze het dubbel terug – en als ik het dan voor elkaar krijg om binnen die drie dagen het hele bedrag uit de lucht te toveren, dan mag ik blijven zitten waar ik zit en wordt het betaalde geld omgezet in huur. Als het niet lukt, mag zij het geld houden en wordt ik het huis uit gezet. Ik schatte mijn kansen niet al te hoog in en ondanks dat ik graag naar het casino ga, durfde ik deze gok niet te wagen. Daarnaast, mocht het niet lukken dan is 3000 voor 3 nachten een erg duur hotel en dan ga ik liever naar het luxe Marriot Hotel! Ik ging niet akkoord met het voorstel en dus zei de huisbaas dat ik mijn sleutel mocht inleveren. En dan dacht ik, het was inmiddels half 11, waar moet ik dan heen? Ik stelde dus voor om nog 1 nacht te blijven zitten in het appartement en de volgende dag zou ik dan vertrekken. Nee hoor, ook dat kon allemaal niet. Want de volgende dag ging mevrouw op business trip en er waren ook andere die het appartement wilde huren en die wilde er meteen in en zij konden wel het hele bedrag in 1 keer betalen. Kortom, nee hoor ik kon er meteen uit en als ik niet meewerkte ging ze naar de beveiliging of belde ze desnoods de politie. Ineens realiseerde ik me dat in het contract staat dat de betaaldatum van de borg en de huur gisteren was. (Stom van me dat ik dat zomaar heb laten gebeuren) Ik heb dus geen poot om op te staan, dus ik werkte maar mee. Je kunt je wel inbeelden dat ik op dit moment echt pislink ben! Wel begeleide ze me naar een redelijk goedkoop hotel vlakbij, ze kwam er alleen achter dat ze daar alleen maar Chinese paspoorten mochten accepteren (je moet aan een bepaalde kwaliteitsstandaard voldoen voordat je van de Chinese overheid buitenlanders toe mag laten) en we werden verwezen naar het hotel om de hoek. Die bleek alleen redelijk aan de prijs te zijn dus ging ik per taxi naar het hotel waar ik de eerste paar nachten heb gezeten. Daar hadden ze bijna altijd plek en weet ik dat het redelijk is allemaal. En zowaar er is nog plek, ik krijg de kamer naast waar ik eerst zat. Ietsje minder dan eerst, ietsje duurder dan eerst. Maar ik heb in ieder geval een slaapplek voor de komende 2 dagen. Daarna zien we wel verder…
De volgende dag op tijd wakker geworden en, met de taxi dit keer, naar het werk. Ik kom op tijd aan. De deur is zelfs nog dicht en er is verder niemand. Al gauw stroomt het voller en ontmoet ik mijn nieuwe collega’s. Iets over 9 komt Isabelle, mijn baas dus, met de sleutels aan. De eerste werkdag kan beginnen!
(Ik heb er een extra foto bij gedaan, die vond ik zelf gewoon leuk. Ik kwam een jongen tegen met handschoenen. Niks gek, het was toen alleen zo'n 23 graden...)
---- Korte versie ----
Het is eindelijk zover. Maandag 7 april, mijn stage gaat beginnen. Om kwart voor 9 ga ik de deur uit, omdat het maar 10 minuten lopen is. Na 2 keer aanbellen krijg ik nog steeds geen reactie. Ook krijg ik geen gehoor als ik naar het telefoonnummer van kantoor bel. Dus ik vind het mooi geweest en ga naar de Costa Coffee in de buurt waarvan ik weet dat ik daar op internet kan. Ik mail mijn contactpersoon van het bedrijf, die tevens mijn supervisor is, dat er niemand is en ik dus maar weg ben gegaan. Daarna zoek ik uit waarom ik geen geld kan pinnen. Op de website van de ING kwam ik erachter dat ik niet (goed) de Europadekking had omgezet in Werelddekking. Snel omgezet. Het duurt echter wel even voordat de verandering is doorgevoerd. Tussendoor belt de huisbaas. Ze begint de druk op te voeren dat ze geld wil zien. Ik vraag of ze me niet even wat tijd kan gunnen. Echt onderhandelen zit er niet echt in, ik moet maar wat regelen. Bij vrienden, bij mijn baas (ik heb nog geen dag gewerkt…), dat maakt haar allemaal niet zoveel uit, als ik maar wat kon betalen. We spreken voor vanavond af dat ik dan in ieder geval de gehele borg betaal en anders kan ik mijn sleutel inleveren. Pfff fuck me! Ik kan niet eens pinnen, het wordt er zo niet makkelijker op! Ik probeer het voorzichtig te vragen aan Rose, een van mijn Chinese vrienden. “Ja tuurlijk Leon, geen enkel probleem. Hoeveel heb je nodig?” Was het antwoord. Wauw! Wat geweldig. Ik kan even niet beschrijven hoe blij ik was toen ik dat hoorde! Dan krijg ik een mail terug van mijn supervisor (ze heet Isabelle trouwens). Ze zegt dat het vandaag een nationale feestdag is en dat er daarom een vrije dag is op kantoor. Ze waren vergeten mij in te lichten… Morgen werken ze wel gewoon weer. Daarna ga ik ga langs bij Rose en krijg een behoorlijk pak met briefjes, aangezien in China 100 yuan (+/- 12 euro) het grootste briefgeld is. Vervolgens ga ik even langs een stukje Blauw-Geel Nederland, want ik heb wat beddengoed nodig. De afgelopen nacht was het bed namelijk helemaal kaal. Nadat ik een ijsje heb gegeten van slechts 1 yuan (zo’n 12 cent!!), loop ik de Ikea uit met 2 volle tassen. Hmm…
’s avonds komt de huisbaas op visite. Ik heb al het geld en vol trots laat ik het haar zien. Ze kijkt me aan en zegt “Nee… Dat is niet genoeg! Ik wil het hele bedrag! Hoe gaan we dit oplossen?” Op een gegeven moment kwam ze met een idee: Ik betaal nu iets van 3000 (€360) “booking money” en als ik het dan voor elkaar krijg om binnen die drie dagen het hele bedrag uit de lucht te toveren, dan mag ik blijven zitten waar ik zit en wordt het betaalde geld omgezet in huur. Als het niet lukt, mag zij het geld houden en wordt ik het huis uit gezet. Ik schatte mijn kansen niet al te hoog in en ondanks dat ik graag naar het casino ga, durfde ik deze gok niet te wagen. Ik ging niet akkoord met het voorstel en dus zei de huisbaas dat ik mijn sleutel mocht inleveren. Je kunt je wel inbeelden dat ik op dit moment echt pislink ben! Ik ging per taxi naar het hotel waar ik de eerste paar nachten heb gezeten. Daar hadden ze bijna altijd plek en weet ik dat het redelijk is allemaal. Ik krijg de kamer naast waar ik eerst zat. Ietsje minder dan eerst, ietsje duurder dan eerst. Maar ik heb in ieder geval een slaapplek voor de komende 2 dagen. Daarna zien we wel verder…
De volgende dag op tijd wakker geworden en, met de taxi dit keer, naar het werk. Ik kom op tijd aan. Iets over 9 komt Isabelle, mijn baas dus, met de sleutels aan. De eerste werkdag kan beginnen!
(Ik heb er een extra foto bij gedaan, die vond ik zelf gewoon leuk. Ik kwam een jongen tegen met handschoenen. Niks gek, het was toen alleen zo'n 23 graden...)
Daarna zoek ik uit waarom ik geen geld kan pinnen. Op de website van de ING kwam ik erachter dat ik niet (goed) de Europadekking had omgezet in Werelddekking, terwijl ik er toch van overtuigd was dat ik dit had gedaan… Snel omgezet, dat probleem is dus opgelost. Het duurt echter wel even voordat de verandering is doorgevoerd. (“Maar Leon, hoe kon je die eerste paar dagen dan doorkomen?” Zou de oplettende lezer dan vragen. Nou, ik had nog een flink bedrag over van de vorige keer.) Tussendoor belt de huisbaas nog even. Ze begint de druk op te voeren dat ze geld wil zien. Ik leg nog maar eens uit dat ik geen geld op kan nemen, maar dat ik nu wel weet waar dat door komt. Of ze me niet even wat tijd kan gunnen. Echt onderhandelen zit er niet echt in, ik moet maar wat regelen. Bij vrienden, bij mijn baas (ik heb nog geen dag gewerkt…), dat maakt haar allemaal niet zoveel uit, als ik maar wat kon betalen. Het vertrouwen en de gunfactor zijn zoals je merkt niet erg hoog. We spreken voor vanavond af dat ik dan in ieder geval de gehele borg betaal en anders kan ik mijn sleutel inleveren. Pfff fuck me! Ik kan niet eens pinnen, het wordt er zo niet makkelijker op! Gelukkig heb ik van de vorige keren in China nog een redelijk groot netwerk. Ik vraag niet graag om geld, zeker niet zoveel en ook liever niet van mijn Chinese vrienden, maar nu kon het even niet anders en met schaamrood op de kaken probeer ik het voorzichtig te vragen. “Ja tuurlijk Leon, geen enkel probleem. Hoeveel heb je nodig?” Was het antwoord. “Ohh Rose (veel Chinezen hebben een Engelse naam) je bent een schat! Geef maar zoveel je kunt missen het hele bedrag is nogal groot…” Zei ik terug. Ten slotte zei Rose: “Wel nee joh, maakt helemaal niet uit. Sterker nog, je hebt geluk. Ik heb nog precies dat bedrag op mijn rekening staan.” Wauw! Wat geweldig. Ik kan even niet beschrijven hoe blij ik was toen ik dat hoorde! Ik ben gered, ik kan in mijn paleisje blijven zitten.
Ineens… – voor de duidelijkheid, ik zit nog steeds in de Costa Coffee – krijg ik een mail terug van mijn supervisor (ze heet Isabelle trouwens). Ze zegt dat het vandaag een nationale feestdag is en dat er daarom een vrije dag is op kantoor. Ze waren vergeten mij in te lichten… Morgen werken ze wel gewoon weer. Voor zover ikzelf nog geen vrije dag had genomen, is het nu officieel. Morgen is dus mijn officiële eerste werkdag. Ik ga langs bij Rose en krijg een behoorlijk pak met briefjes, aangezien in China 100 yuan (+/- 12 euro) het grootste briefgeld is. Daarna ga ik even langs een stukje Blauw-Geel Nederland, want ik heb wat beddengoed nodig. De afgelopen nacht was het bed namelijk helemaal kaal. Nadat ik een ijsje heb gegeten van slechts 1 yuan (zo’n 12 cent!!), loop ik de Ikea uit met 2 volle tassen. Hmm…
’s avonds komt de huisbaas op visite. Ik heb al het geld en vol trots laat ik het haar zien. Ze kijkt me aan en zegt: “Is dit alles? Weet je zeker dat dit genoeg is?” Ik zeg “Ja de hele borg waar je om hebt gevraagd.” Ze kijkt me nog eens aan “Nee… Dat is niet genoeg! Ik wil het hele bedrag!” (ter informatie, dat is 3 maanden huur en een maand borg en ja, dat is een flink bedrag. Laat ik het zo zeggen, je kan er lekker van op vakantie naar een mooi en warm landje). “Hoe gaan we dit oplossen?” “Gun me gewoon even wat tijd, het komt echt wel!” Ook nu weer, dat zat er echt niet in. Ze had het kosten wat het kost voor de 10e nodig (binnen 3 dagen dus). Op een gegeven moment kwam ze met een idee: Ik betaal nu iets van 3000 (€360) “booking money” – ze legde het uit van als je een optie op een huis neemt en je besluit het toch niet te doen om wat voor reden dan ook, dan is het geld voor de makelaar/huisbaas. Maar anderzijds, als de tegenpartij een beter aanbod krijgt en die besluit er vanaf te zien, dan betalen ze het dubbel terug – en als ik het dan voor elkaar krijg om binnen die drie dagen het hele bedrag uit de lucht te toveren, dan mag ik blijven zitten waar ik zit en wordt het betaalde geld omgezet in huur. Als het niet lukt, mag zij het geld houden en wordt ik het huis uit gezet. Ik schatte mijn kansen niet al te hoog in en ondanks dat ik graag naar het casino ga, durfde ik deze gok niet te wagen. Daarnaast, mocht het niet lukken dan is 3000 voor 3 nachten een erg duur hotel en dan ga ik liever naar het luxe Marriot Hotel! Ik ging niet akkoord met het voorstel en dus zei de huisbaas dat ik mijn sleutel mocht inleveren. En dan dacht ik, het was inmiddels half 11, waar moet ik dan heen? Ik stelde dus voor om nog 1 nacht te blijven zitten in het appartement en de volgende dag zou ik dan vertrekken. Nee hoor, ook dat kon allemaal niet. Want de volgende dag ging mevrouw op business trip en er waren ook andere die het appartement wilde huren en die wilde er meteen in en zij konden wel het hele bedrag in 1 keer betalen. Kortom, nee hoor ik kon er meteen uit en als ik niet meewerkte ging ze naar de beveiliging of belde ze desnoods de politie. Ineens realiseerde ik me dat in het contract staat dat de betaaldatum van de borg en de huur gisteren was. (Stom van me dat ik dat zomaar heb laten gebeuren) Ik heb dus geen poot om op te staan, dus ik werkte maar mee. Je kunt je wel inbeelden dat ik op dit moment echt pislink ben! Wel begeleide ze me naar een redelijk goedkoop hotel vlakbij, ze kwam er alleen achter dat ze daar alleen maar Chinese paspoorten mochten accepteren (je moet aan een bepaalde kwaliteitsstandaard voldoen voordat je van de Chinese overheid buitenlanders toe mag laten) en we werden verwezen naar het hotel om de hoek. Die bleek alleen redelijk aan de prijs te zijn dus ging ik per taxi naar het hotel waar ik de eerste paar nachten heb gezeten. Daar hadden ze bijna altijd plek en weet ik dat het redelijk is allemaal. En zowaar er is nog plek, ik krijg de kamer naast waar ik eerst zat. Ietsje minder dan eerst, ietsje duurder dan eerst. Maar ik heb in ieder geval een slaapplek voor de komende 2 dagen. Daarna zien we wel verder…
De volgende dag op tijd wakker geworden en, met de taxi dit keer, naar het werk. Ik kom op tijd aan. De deur is zelfs nog dicht en er is verder niemand. Al gauw stroomt het voller en ontmoet ik mijn nieuwe collega’s. Iets over 9 komt Isabelle, mijn baas dus, met de sleutels aan. De eerste werkdag kan beginnen!
(Ik heb er een extra foto bij gedaan, die vond ik zelf gewoon leuk. Ik kwam een jongen tegen met handschoenen. Niks gek, het was toen alleen zo'n 23 graden...)
---- Korte versie ----
Het is eindelijk zover. Maandag 7 april, mijn stage gaat beginnen. Om kwart voor 9 ga ik de deur uit, omdat het maar 10 minuten lopen is. Na 2 keer aanbellen krijg ik nog steeds geen reactie. Ook krijg ik geen gehoor als ik naar het telefoonnummer van kantoor bel. Dus ik vind het mooi geweest en ga naar de Costa Coffee in de buurt waarvan ik weet dat ik daar op internet kan. Ik mail mijn contactpersoon van het bedrijf, die tevens mijn supervisor is, dat er niemand is en ik dus maar weg ben gegaan. Daarna zoek ik uit waarom ik geen geld kan pinnen. Op de website van de ING kwam ik erachter dat ik niet (goed) de Europadekking had omgezet in Werelddekking. Snel omgezet. Het duurt echter wel even voordat de verandering is doorgevoerd. Tussendoor belt de huisbaas. Ze begint de druk op te voeren dat ze geld wil zien. Ik vraag of ze me niet even wat tijd kan gunnen. Echt onderhandelen zit er niet echt in, ik moet maar wat regelen. Bij vrienden, bij mijn baas (ik heb nog geen dag gewerkt…), dat maakt haar allemaal niet zoveel uit, als ik maar wat kon betalen. We spreken voor vanavond af dat ik dan in ieder geval de gehele borg betaal en anders kan ik mijn sleutel inleveren. Pfff fuck me! Ik kan niet eens pinnen, het wordt er zo niet makkelijker op! Ik probeer het voorzichtig te vragen aan Rose, een van mijn Chinese vrienden. “Ja tuurlijk Leon, geen enkel probleem. Hoeveel heb je nodig?” Was het antwoord. Wauw! Wat geweldig. Ik kan even niet beschrijven hoe blij ik was toen ik dat hoorde! Dan krijg ik een mail terug van mijn supervisor (ze heet Isabelle trouwens). Ze zegt dat het vandaag een nationale feestdag is en dat er daarom een vrije dag is op kantoor. Ze waren vergeten mij in te lichten… Morgen werken ze wel gewoon weer. Daarna ga ik ga langs bij Rose en krijg een behoorlijk pak met briefjes, aangezien in China 100 yuan (+/- 12 euro) het grootste briefgeld is. Vervolgens ga ik even langs een stukje Blauw-Geel Nederland, want ik heb wat beddengoed nodig. De afgelopen nacht was het bed namelijk helemaal kaal. Nadat ik een ijsje heb gegeten van slechts 1 yuan (zo’n 12 cent!!), loop ik de Ikea uit met 2 volle tassen. Hmm…
’s avonds komt de huisbaas op visite. Ik heb al het geld en vol trots laat ik het haar zien. Ze kijkt me aan en zegt “Nee… Dat is niet genoeg! Ik wil het hele bedrag! Hoe gaan we dit oplossen?” Op een gegeven moment kwam ze met een idee: Ik betaal nu iets van 3000 (€360) “booking money” en als ik het dan voor elkaar krijg om binnen die drie dagen het hele bedrag uit de lucht te toveren, dan mag ik blijven zitten waar ik zit en wordt het betaalde geld omgezet in huur. Als het niet lukt, mag zij het geld houden en wordt ik het huis uit gezet. Ik schatte mijn kansen niet al te hoog in en ondanks dat ik graag naar het casino ga, durfde ik deze gok niet te wagen. Ik ging niet akkoord met het voorstel en dus zei de huisbaas dat ik mijn sleutel mocht inleveren. Je kunt je wel inbeelden dat ik op dit moment echt pislink ben! Ik ging per taxi naar het hotel waar ik de eerste paar nachten heb gezeten. Daar hadden ze bijna altijd plek en weet ik dat het redelijk is allemaal. Ik krijg de kamer naast waar ik eerst zat. Ietsje minder dan eerst, ietsje duurder dan eerst. Maar ik heb in ieder geval een slaapplek voor de komende 2 dagen. Daarna zien we wel verder…
De volgende dag op tijd wakker geworden en, met de taxi dit keer, naar het werk. Ik kom op tijd aan. Iets over 9 komt Isabelle, mijn baas dus, met de sleutels aan. De eerste werkdag kan beginnen!
(Ik heb er een extra foto bij gedaan, die vond ik zelf gewoon leuk. Ik kwam een jongen tegen met handschoenen. Niks gek, het was toen alleen zo'n 23 graden...)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
