Mijn eerste business trip

Zoals ik mijn vorige verslag afsloot, moet ik vandaag, vrijdag 11 april, vroeg op voor de business trip. Maar echt vroeg! Om 5 uur gaat de wekker om vervolgens om kwart over 5 naast mijn bed te staan. Na de nodige ochtendrituelen ga ik naar de metro. Ik heb de eerste metro richting het Hongqiao treinstation die vertrok iets over 6en. Op het treinstation ligt er een gereserveerd kaartje voor me klaar die ik alleen nog maar even op hoef te halen. Dat gaat gemakkelijker dan ik had verwacht. Daarna opzoek naar mijn collega, een Chinese jongen van het sourcingteam voor wie dit een routine klusje is. Om 5 over 7 – stipt en op tijd! – vertrekt de hogesnelheidstrein naar Shangyu, een klein plaatsje in de buurt. Je daarbij wel vanuit de Chinese gedachte denken en alles relatief zien. Zo is de afstand 200 kilometer en de populatie van het plaatsje is met zo’n 800.000 even groot als Amsterdam…

Op het station worden we door de fabriek keurig opgehaald. Daar aangekomen, moeten we een kwaliteitscontrole uitvoeren. Dozen vol met kleine plastieken ijslepeltjes moeten we steekproefsgewijs bekijken of ze net zo zijn als de goedgekeurde sample. Daarvoor zijn allemaal richtlijnen en tabellen opgesteld waar we in de training van gisteren doorheen zijn gelopen. We moeten 2 verschillende soorten controleren en van elke soort 300 stuks. Tegen de klok van 12 zijn we (al) klaar omdat het een makkelijk product was om te testen. Daarna krijgen we van de fabrieksmanager een korte rondleiding door de fabriek. Ook haalt hij zijn luxe BMW van stal om ons daarmee mee te nemen voor lunch bij het Chinese restaurant in de buurt. (Dat is overigens vrij gebruikelijk in het Chinese zaken doen. Eten en een band met elkaar opbouwen en onderhouden zijn erg belangrijk in de Chinese cultuur. Dat netwerken heet trouwens Guanxi. Daarnaast moet je volgens Chinese traditie zoveel mogelijk “face” krijgen.) De fabrieksmanager is de gastheer, dus die bestelt en betaald (die alles buiten ons zicht, uiteraard). Om nog even door te gaan met Chinese cultuurles, in China zit je aan een ronde tafel. De host en dus de belangrijkste persoon zit zo ver mogelijk van de deur af met zijn gezicht naar de deur. Op tafel staat een grote (vaak) glazen draaischijf waarop alle gerechten geserveerd worden en dan draai je (voorzichtig!) het gewenste gerecht naar je toe en die schep je op je bord, met stokjes uiteraard. Bij het opdienen blijkt dat de manager nogal een visliefhebber is. Een hele vis komt op tafel, vissoep, gamba’s en zelfs krab (een hele krab) wordt uit de kast gehaald. Super chique alles, maar mij té Chinees. De gamba’s zijn niet gepeld en in China schijn je die in je mond te pellen, dus daar heb ik na 1tje genoeg van. Krab is sowieso lastig ontleden en bevat weinig vlees (al is het krabvlees erg lekker). Van de 8 gerechten is er maar 1 die ik echt oké vind en fatsoenlijk kan eten. Ik ben daarom erg blij als er een bakje witte rijst binnen gebracht wordt. Waarschijnlijk eet ik die iets te vluchtig op, want als ik die op heb wordt er gevraagd of ik nog een bakje wil. Na de lunch worden we bij het station afgezet. Helaas zijn de kaartjes voor de komende drie treinen uitverkocht waardoor we minimaal 3 uur moeten wachten, dus gaan we met de bus.

Terug op kantoor wordt nog even na gesproken met de baas. Je zou denken dat er bij zo’n simpel product niet veel mis kan gaan, desondanks komt de fabriek niet door de controle heen en moeten ze het opnieuw gaan maken. Dat nieuws hoef ik niet over te brengen, dat doen anderen. Daarna kan ik weekend vieren.

’s Avonds ga ik met Isabelle en Marc naar de Seahorse, een café om de hoek van het appartement. We zijn de enige, op het personeel na. Als we wat willen bestellen, informeert Marc naar het happy hour dat op de kaart staat. De jongen zegt dat het tot negen uur is en dat de computer het automatisch registreert en hij verder niks kan doen. Op dit moment is het een halve minuut over 9 en dus te laat. Kan Marc niet helemaal waarderen en zijn humeur is weg. Desondanks is het erg gezellig.

Zaterdag een beetje bijgeslapen en verder niet veel gedaan. Ik heb alleen wat boodschappen gedaan, want morgen ga ik koken waarvoor ik eerder deze week (bij de Italiaan) ben gestrikt. Verder heb ik een Chinese bankrekening geopend. Dat op aanraden van Marc en Isabelle. Ze vertelde me dat het niet moeilijk is en gratis. Zij zitten bij de PDB bank en die is prima en zit om de hoek, dus ga ik daar ook maar heen. 1 formuliertje ingevuld, kopie van mijn paspoort en binnen een half uur loop ik met een bankpasje naar buiten. Het kan dus wel! Daarna ga ik nog even langs de fake-market. Dat is een plek waar ze met name namaak spullen verkopen en je keihard over de prijs moet onderhandelen, er staat ook nergens een prijskaartje. Ik heb er van mijn vorige trips al wat ervaring mee en weet de regel: “als je het mee krijgt, ben je genaaid”. Desondanks is het zo af en toe wel leuk om er langs te gaan en de spullen zijn niet zo heel duur. Het ging wel redelijk. Ik heb nieuwe net echt New Balance schoenen, een nieuwe net echte Ray Ban zonnebril en nog wat kleren gekocht. Voor het diner ga ik vandaag eten bij een klein en simpel noedel restaurant. Dat is op zichzelf niet iets bijzonder. Wat het bijzonder maakte is dat het een Chinees Halal zaakje is. Dat heb ik nog niet eerder gezien. Ik heb er niks mee, maar het was prima te eten! (Ik had trouwens de “Noodle with Tomato & Scrambled Eggs”)

Zondag weer vroeg op, 6 uur dit keer. Want vandaag is de 8k run. Waarom weet ik niet, maar de start is gepland om 8 uur. Maar goed, ik heb me vrijwillig opgegeven om te supporten. Samen met Isabelle, die mee gaat doen, en Marc die ook komt aanmoedigen. Met de taxi gaan we naar het andere deel van Shanghai (Pudong). Daar aangekomen zoeken we de rest. 5 anderen van het bedrijf zijn ook gekomen. Daarnaast is er vriend van Wittko. Robin, een Nederlandse advocaat. Door hem ben ik in contact gekomen met QUEST (voor de schoolopdracht afgelopen jaar) en dus indirect ook aan deze stageplek geholpen. Ik heb mijn gekregen shirtje aan en mijn fake-nummer mee. Wittko probeert het nog een keer of ik niet gezellig mee kom lopen. “Nou, oké… Vooruit dan maar, maar ik kan niet beloven dat ik hem uit loop want ik heb 0,0 getraind.” Dat is verder geen probleem. Dus ik mee naar de start, waar we een beetje achteraan staan en rennen, nou ja, het tempo ligt niet heel hoog. Het gaat eigenlijk best goed. Onderweg wordt nog de nodige lol en foto’s gemaakt. Ook zie ik een man met een kinderwagen rennen, vond ik wel bijzonder. De eerste 4 kilometer ga ik fluitend doorheen, alsof ik het elke dag doe. Maar dan begin ik wat te voelen, maar het gaat nog prima. De laatste kilometer is zwaar. Doorzetten. Uiteindelijk haal ik de finish, wat ik niet had verwacht. Na afloop gaan we met de hele club nog even ontbijten bij een zaak die Wagas heet. De rekening is voor het bedrijf.

Als we thuis komen is het 11 uur en hebben we nog de hele dag voor ons. Ik ga wat wandelen en kom langs een makelaar met allemaal huizen te huur op de etalage raam. Ook al zit ik prima bij Isabelle en Marc en heb ik geen haast om weg te gaan, is het een tijdelijke oplossing en moet ik ooit weg. Blijkbaar sta ik iets te lang naar de advertenties te staren want er komt iemand naar buiten en spreekt me aan. Zijn Engels is niet goed en mijn Chinees laat te wensen over maar met handen en voeten komen we een heel eind. Hij stelt voor om 1tje te gaan bekijken. De locatie was prachtig, uitzicht ook niet verkeerd, het appartement zelf had een bijzondere indeling en hij had een heel raar praatje over de prijs dat ik niet helemaal kon volgen. Ik stel voor om de volgende dag opnieuw af te spreken, dan zou ik een Chinese vriend meenemen. Dan kan ik wat beter communiceren.

Terug in het appartement ga ik koken. Ik ga een groentesoep maken vooraf, hutspot als hoofdgerecht en wentelteefjes als toetje. Ik heb niet alles wat ik Nederland zou hebben (denk bijvoorbeeld aan een stamper), maar met de riemen die ik heb kom ik een heel eind. Ze vinden het geweldig. Ik ben ook niet heel ontevreden. Ze, Isabelle en Marc, hebben alleen niet zo’n grote honger, dus het toetje wordt verschoven naar het ontbijt van morgen. Na het afwassen, want er is geen vaatwasser, ga ik nog even naar mijn Chinese vrienden en gaan we naar onze stamkroeg, Perry’s.

----- Korte versie -----

Vrijdag 11 april, vroeg op voor de business trip. Om 5 uur gaat de wekker. Ik heb de eerste metro richting het Hongqiao treinstation. Om 5 over 7 – stipt en op tijd! – vertrekt de trein naar Shangyu, een relatief klein plaatsje relatief in de buurt.

Op het station worden we door de fabriek keurig opgehaald. Daar aangekomen, moeten we een kwaliteitscontrole uitvoeren. Tegen de klok van 12 zijn we klaar. Daarna krijgen we van de fabrieksmanager een korte rondleiding door de fabriek en gaan we lunchen bij het Chinese restaurant in de buurt. Super chique alles, maar mij té Chinees. Van de 8 gerechten is er maar 1 die ik echt oké vind en fatsoenlijk kan eten. Ik ben daarom erg blij als er een bakje witte rijst binnen gebracht wordt. Na de lunch worden we bij het station afgezet. Helaas zijn de kaartjes voor de komende drie treinen uitverkocht waardoor we minimaal 3 uur moeten wachten, dus gaan we met de bus.

Terug op kantoor wordt nog even na gesproken met de baas. De fabriek niet door de controle heen en moeten ze het opnieuw gaan maken. ’s Avonds ga ik met Isabelle en Marc naar de Seahorse, erg gezellig.

Zaterdag een beetje bijgeslapen en verder niet veel gedaan. Ik heb alleen wat boodschappen gedaan Verder heb ik een Chinese bankrekening geopend. Daarna ga ik nog even langs de fake-market. Voor het diner ga ik vandaag eten bij een klein en simpel noedel Halal restaurant.

Zondag weer vroeg op, 6 uur dit keer. Want vandaag is de 8k run. Ik heb mijn gekregen shirtje aan en mijn fake-nummer mee. Wittko probeert het nog een keer of ik niet gezellig mee kom lopen. Dat doe ik, al heb ik 0,0 getraind. Het tempo ligt niet heel hoog. De eerste 4 kilometer ga ik fluitend doorheen. De laatste kilometer is zwaar. Uiteindelijk haal ik de finish. Na afloop gaan we met de hele club nog even ontbijten.

Thuis ga ik wat wandelen en kom langs een makelaar. Blijkbaar sta ik iets te lang naar de advertenties te staren want er komt iemand naar buiten en spreekt me aan. Hij stelt voor om 1tje te gaan bekijken. Na afloop stel ik voor om de volgende dag opnieuw af te spreken, dan zou ik een Chinese vriend meenemen. Dan kan ik wat beter communiceren. Terug in het appartement ga ik zoals beloofd koken. Ze vinden het geweldig. Ik ben ook niet heel ontevreden. Na het afwassen ga ik nog even naar mijn Chinese vrienden en gaan we naar onze stamkroeg, Perry’s.